واژه «ناگریان» در فارسی به معنای کسی که گریه نمی‌کند، نمی‌گرید است و دقیقا مقابل «گریان» به شمار می‌آید. این واژه مرکب از پیشوند «نا» که منفی می‌کند، و «گریان» است؛ بنابراین معنای آن «گریه‌نکرده» یا «گریه‌ناکردن» است و به حالتی اشاره دارد که فرد در حالت حزن یا اندوه، اشک نمی‌ریزد.
در متون ادبی و قرآنی، «ناگریان» برای توصیف کسانی به کار می‌رود که از شدت غم، ترس یا اندوه، هیچ واکنش ظاهری مانند گریه نشان نمی‌دهند. این واژه می‌تواند هم بار مثبت داشته باشد، مانند کسانی که در سختی‌ها شجاع و صبور هستند، و هم بار منفی، وقتی به بی‌تفاوتی یا عدم تأثر اشاره کند.
به طور کلی، واژه «ناگریان» حالتی از کناره‌گیری از گریه یا آرامش ظاهری در برابر مصائب و حوادث را منتقل می‌کند. برخلاف «گریان» که حالت احساسی و واکنش عاطفی را نشان می‌دهد، «ناگریان» تصویری از سکوت، کنترل خود یا بی‌تفاوتی نسبت به مصیبت‌ها ارائه می‌دهد.
