لغت نامه دهخدا ( مهیداءة ) مهیداءة. [ م ُ هََ دِ ءَ ] ( ع اِمصغر ) تصغیر مهداءة. حال نخست. یقال ترکته علی مُهَیْدِئَتِه؛ ای حالته التی کان علیها. ( منتهی الارب، ماده هَ دء ).
