لغت نامه دهخدا مهبع. [ م ُ ب ِ ] ( ع ص ) خداوند هُبَع یعنی خر و شتربچه. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). و رجوع به هُبَع شود.