لغت نامه دهخدا ملأی. [ م َ آ ] ( ع ص ) مؤنث ملاَّن یعنی پر. و گویند: دلو ملأی؛ یعنی دول پر. ج، مِلاء. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). مؤنث ملاَّن. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به ملاَّن شود.
