مالیخولیا نوعی افسردگی است که با بی‌لذتی، اختلالات روانی-حرکتی، بی‌اشتهایی، احساس گناه و بی‌انگیزگی مشخص می‌شود. در لغت‌نامه دهخدا، مالیخولیا به عنوان نوعی بیماری عصبی توصیف شده که با اختلال در قوای عضلانی و حرکتی همراه است. این اختلال معمولاً پس از فلج عمومی، تحت شکنجه‌های شدید روحی و جسمی، یا به دلیل بیماری صرع و در افراد هیستریک یا به‌طور مادرزادی بروز می‌کند. مبتلایان به این بیماری گاهی از خوردن و آشامیدن خودداری می‌کنند تا جایی که به حالت مرگ نزدیک می‌شوند و در برخی موارد نیز اقدام به خودکشی می‌کنند. برای درمان این بیماران، استراحت کامل، سفر به مناطق خوش آب و هوا و دوری از دیگران و حوادث ضروری است و این درمان باید با تجویز دارو همراه باشد. علاوه بر این، مالیخولیا در کاربرد تاریخی خود شامل اختلالات ذهنی بوده که امروزه ممکن است به عنوان روان‌گسیختگی (اسکیزوفرنی) یا اختلال دوقطبی شناخته شوند. بسیاری از تحلیل‌های اخیر مالیخولیا از منظر روانکاوی و فلسفه مورد بررسی قرار گرفته است.
