مقطل

لغت نامه دهخدا

مقطل. [ م ِ طَ ] ( ع اِ ) اره دوسر. ج، مقاطل. ( مهذب الاسماء نسخ خطی کتابخانه سازمان ).
مقطل. [ م ُ ق َطْ طَ ] ( ع ص ) پخته. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

گزارش محتوای نامناسب