در لغتنامه‌های معتبر زبان فارسی، واژه‌ی مُصَمَّعَد به عنوان یک اسم عربی معرفی شده است. این کلمه از ریشه‌ی صَمْعَدَه مشتق گردیده و در منابع کهنی همچون منتهی الارب و ناظم‌الاطباء به ثبت رسیده است. بر اساس این منابع، مصمّعد به معنای شیر بیشه است؛ یعنی همان شیر درندهای که در جنگل زندگی می‌کند و جایگاهش در میان بیشه‌زارهاست. این واژه با تلفظ مُصَمَّعَد و با تشدید بر روی حرف میم و عین به کار رفته و کاربرد آن بیشتر در متون ادبی و کهن به چشم می‌خورد. کاربرد این قبیل واژه‌ها در متون کلاسیک، گواهِ ظرفیت و غنای زبان فارسی در بهره‌گیری از واژگان عربی و تلفیق آن با ساختارهای خودی است. امروزه اگرچه این واژه کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما مطالعه‌ی آن برای فهم دقیق متون کهن و درک سیر تحول زبان فارسی حائز اهمیت فراوان است.
