مسقلن در اصل به واژه‌ی «زعرور» اشاره دارد که نام میوه‌ای صحرایی و کوهی است. این میوه شباهت زیادی به سیب دارد اما اندازه‌اش کوچک‌تر بوده و در منابع قدیمی فارسی و عربی با نام‌هایی چون «تفاح البری»، «شجرة‌الدب» و «آلچه کوهی» یاد شده است. در زبان فارسی امروز بیشتر با نام «زالزالک» یا «گوجه وحشی» شناخته می‌شود.
زعرور درختی خارناک و کوهی است که میوه‌های کوچک و گرد دارد، شبیه آلبالو اما با طعم ترش و خوشمزه. رنگ میوه می‌تواند سرخ یا سیاه باشد و معمولاً چند هسته درون خود دارد. برگ‌های این درخت روشن و سفیدفام‌اند و در مناطق کوهستانی به‌طور طبیعی می‌رویند، اما اگر به باغ منتقل و پیوند زده شوند، محصول بهتری خواهند داد.
زعرور یا مسقلن علاوه بر مصرف خوراکی، در طب سنتی نیز جایگاه ویژه‌ای دارد. منابع کهن آن را دارای خاصیت پاک‌کنندگی مجاری ادراری و دفع‌کننده سنگ کلیه معرفی کرده‌اند. همچنین به دلیل طعم خوش و ترش خود، به‌عنوان میوه‌ای محبوب در نواحی کوهستانی و روستایی مصرف می‌شده است. این تنوع اسامی و کاربردها نشان می‌دهد که زعرور از دیرباز بخشی از فرهنگ غذایی و دارویی مردم بوده است.