لغت نامه دهخدا مستطرد. [ م ُ ت َ رِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از استطراد. آنکه از پیش دشمن هزیمت کند برای فریفتن او. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به استطراد شود.
