مسبعون

لغت نامه دهخدا

مسبعون. [ م ُ ب ِ ] ( ع ص، اِ ) ج ِ مُسبع که نعت فاعلی است از مصدر اسباع. رجوع به مسبع و اسباع شود. || مردمی که شتران آنها وارد «سبع» یا هفتمین روز خود شده باشند. ( اقرب الموارد ).