لغت نامه دهخدا مرهوص. [ م َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از مصدر رهص. رجوع به رهص شود. || فرس مرهوص؛ اسب سوده سم از سنگ و جز آن. ( منتهی الارب ). اسب که دچار «رهصة» شده باشد. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به رهصة شود.
