مرسوس. [ م َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی است از مصدر رَس در تمام معانی. رجوع به رس شود. || در عبارت زیر از ذخیره خوارزمشاهی مرسوس را مرحوم دهخدا با علامت سؤال و تردید به معنی دیوانه نوشته است. و نیز شاید بتوان آن را به معنی شخص تب دار دانست به اعتبار یکی از معانی رَس که آغاز ظهور تب است: طعام را بگوارد و مصروع ومعتوه و مرسوس را سود دارد. ( ذخیره خوارزمشاهی ).
