لغت نامه دهخدا مذمذی. [ م َ م َ ذی ی ] ( ع ص ) زیرک خوش طبع. ( منتهی الارب ). ظریف محتال. ( متن اللغة ) ( اقرب الموارد ). || مذماذ. ( اقرب الموارد ). رجوع به مذماذ شود.
