لغت نامه دهخدا
محنق. [ م ُ ن ِ ] ( ع ص )نعت فاعلی از احناق. باریک و لاغر شدگی خر از بسیاری گشنی. ( منتهی الارب ). خر باریک و لاغر از بسیاری گشنی.( آنندراج ). خر لاغر و نزار شده از بس گشنی. || بعیر محنق؛ شتر لاغر و یا فربه. ج، محانیق؛ یقال ابل محانیق. ( ناظم الاطباء ). اشتر اندک گوشت لاغر. ( مهذب الاسماء ). || خشم آورنده. ( ناظم الاطباء ).
محنق. [ م ُ ن َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از احناق. پر از خشم و کینه. ( ناظم الاطباء ). سخت کینه گیرنده. ( آنندراج ).
