محمد عبدالحسین کربلائی کرناتکی هندی (زنده در 1242ق) که به‌عنوان «رئیس‌الامراء» نیز شناخته می‌شود، از خاندان برجسته نواب آرکات در جنوب هند بود. او خود را نواده محمدعلی والاجاه می‌دانست و در سفرنامه‌اش به نردبانی اشاره می‌کند که جدّش برای ورود به خانه کعبه ساخته بود. این نردبان از نقره ساخته شده بود، اما در زمان او تنها چوب آن باقی‌مانده بود و مردم نقره آن را برده بودند.
خاندان کربلائی کرناتکی در منطقه کرناتک در جنوب هند حکومت می‌کردند و از سال 1690 تا 1855م (1102–1272ق) در آرکات و مناطق اطراف آن نفوذ داشتند. در این دوران، ارتباطات نزدیکی با دولت مغولی هند و سپس با آصف‌جاهیان در حیدرآباد داشتند. محمدعلی والاجاه یکی از برجسته‌ترین نواب این خاندان بود که چهل سال حکومت کرد و در دوره‌ای که انگلیسی‌ها در منطقه فعال بودند، ارتباطات مثبتی با آنان داشت.
محمد عبدالحسین کربلائی کرناتکی هندی در سفر حج خود در سال‌های 1230–1232ق (1815–1817م) به نگارش سفرنامه‌ای به نام «تذکرة الطریق فی مصائب حجاج بیت‌الله العتیق» پرداخت. این اثر که به زبان فارسی نوشته شده، یکی از قدیمی‌ترین سفرنامه‌های حج از دوره قاجاریه است و به‌عنوان منبعی معتبر برای پژوهش‌های تاریخی و جغرافیایی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
