مجتزع

لغت نامه دهخدا

مجتزع. [ م ُ ت َ زِ] ( ع ص ) شکننده چیزی و برنده. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). || آن که از درخت چوب را بشکند. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). کسی که شاخه درخت را می کند و یا می شکند. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
داشاق
داشاق
کمینه
کمینه
اعتبار
اعتبار
شکوه
شکوه