لغت نامه دهخدا ( قعوطة ) قعوطة. [ ق َع ْ وَ طَ ] ( ع مص ) ویران ساختن و در هم شکستن: قعوط القوم بیوتهم قعوطة؛ قوّضوها. ( اقرب الموارد ).
