کلمه قرمطه در زبان فارسی به دو معنا مهم و مرتبط با هم به کار می‌رود:
تنگ و باریک نوشتن خط: این مفهوم به نوشتن حروف و کلمات به شکلی اشاره دارد که فضا را به طور فشرده و کم‌عرض اشغال کند. در این حالت، نویسنده سعی دارد حروف را به طور نزدیک به هم و با فاصله‌های کم بنویسد، که ممکن است در نوشته‌های علمی یا رسمی برای صرفه‌جویی در فضا و زمان مورد استفاده قرار گیرد.
نزدیک نهادن گام: این معنی به نوعی حرکت اشاره دارد که در آن فرد قدم‌های کوتاه و نزدیک به هم برمی‌دارد. این نوع گام برداشتن می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله احتیاط، دقت یا محدودیت فضا باشد. در فرهنگ‌های مختلف، این شیوه گام برداشتن ممکن است به معنای احتیاط یا توجه به جزئیات تعبیر شود.
در نهایت، هر دو مفهوم به نوعی به فشردگی و نزدیکی اشاره دارند، چه در نوشتار و چه در حرکت. این نزدیکی می‌تواند نشان‌دهنده دقت، تمرکز و هدفمندی در هر دو زمینه باشد.
