قُباعی صفتی است عربی که در زبان فارسی به صورت قُباعی نوشته و خوانده می‌شود. این واژه در لغت به معنای مرد بزرگ‌سر به کار رفته و در منابع معتبر لغوی عربی، از جمله کتاب منتهی الارب که یکی از مراجع مهم لغوی محسوب می‌شود، بدین معنا ثبت شده است. از نظر ساختار صرفی، این کلمه به صورت صفت نسبی ساخته شده و دلالت بر ویژگی مشخصی در ظاهر فرد دارد. کاربرد آن عمدتاً در متون کهن ادبی و تاریخی دیده می‌شود و در گویش معاصر فارسی، استفاده از آن بسیار اندک است. با این حال، آگاهی از چنین واژه‌هایی برای درک متون کلاسیک و حفظ گنجینه‌های زبانی ضروری به نظر می‌رسد.