لغت نامه دهخدا فغکث. [ ف َ ک َ ] ( اِخ ) شهرکی است به ماوراءالنهر از حدود اسروشنه با کشت و برز و مردم بسیار.( حدود العالم ). معنی این ترکیب گویا بتخانه و خود لفظ صورتی از ترکیب «فغکده » است. رجوع به فغکد شود.
