لغت نامه دهخدا غادری. [ دِ ری ی ] ( ص نسبی ) در انساب سمعانی آرد: هذه النسبة لطائفة من الخوارج یقال لهم الغادریة لانهم غدروه بالجهالات فی احکام الفروع و هم اصحاب نجدةبن عامر الحنفی و یقال النجدات. و رجوع به غادریة شود.
