لغت نامه دهخدا عوصاء. [ ع َ ] ( ع ص، اِ ) کلمه غریب و دشوار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || سختی و سخت ودشوار از هر چیزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). شدت و سختی. حاجت. ( از اقرب الموارد ): فلان یرکب العوصاء؛ او دشوارترین کارها را انجام میدهد. ( ازمنتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). ج، عوص. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || ( ص ) مؤنث أعوص. ( المنجد ). رجوع به أعوص شود. || سخت و دشوار. ( از اقرب الموارد از لسان ).عوصاء. [ ع َ ] ( اِخ ) جایگاهی است. رجوع به معجم البلدان شود.
