کلمه «عذاویط» در متون قدیمی، به افرادی اطلاق می‌شود که در زمان جماع یا تحریک جنسی، قبل از دخول به انزال می‌رسند، و بدنشان واکنشی غیرارادی نشان می‌دهد. در این منابع، این اصطلاح با کنایه به عمل دفع خودکار مدفوع یا «بر خود ریدن» به کار رفته است. جمع آن در متون کهن به شکل‌های عذیوطون، عذاویط، عذائیط ذکر شده است.
از نظر پزشکی سنتی، همان‌طور که در «قانون ابن‌سینا» نیز بیان شده، برخی افراد هنگام انزال یا تحریک جنسی، کنترل مقعد خود را از دست می‌دهند. این اتفاق ناشی از شل شدن غیرارادی عضلات مقعد است که مانع حفظ مدفوع می‌شود. ابن‌سینا در فصل شانزدهم جلد مربوط به دستگاه تناسلی، به این پدیده اشاره کرده و آن را بخشی از واکنش‌های طبیعی بدن برخی افراد دانسته است.
به طور کلی، واژه «عذاویط» در متن‌های تاریخی، برای توصیف کسانی به کار رفته که بدنشان در موقعیت‌های جنسی کنترل خود را از دست می‌دهد و واکنش‌های غیرارادی نشان می‌دهد، و به همین دلیل در متون پزشکی و لغوی به دقت ثبت شده است.
