لغت نامه دهخدا طملال. [ طِ ]( ع ص، اِ ) درویش بدخوی زشت حال و تنگ زیست. درویش برهنه. || گرگ تیره رنگ نهان ذات. || ( اِخ ) اسبی مر بنی حارث بن ثعلبه را. ( منتهی الارب ).
