لغت نامه دهخدا
( طعیمةبن ابیرق ) طعیمةبن ابیرق. [ طُ ع َ م َ ت ُ ن ُ اُب َ رِ ] ( اِخ ) یکی از منافقان از اهل عقبه. ( امتاع الاسماع ج 1 ص 479 ). ابن حجر عسقلانی در کتاب «الاصابة» این نام را به لفظ «طُعمة» آورده و گوید طُعمةُبن ُ ابیرق بن عمرو الانصاری. رجوع به الاصابة ج 3 ص 285 شود.
