طَرْمَطاس (با تلفظ: طُ رُ) در زبان فارسی به عنوان یک اسم به کار می‌رود و به قَسْمی از گاری و عَرّابه اشاره دارد. این واژه در گذشته برای توصیف نوعی وسیله نقلیه چرخ‌دار به کار می‌رفته که معمولاً برای حمل و نقل مورد استفاده قرار می‌گرفته است. از نظر تاریخی، طَرْمَطاس را می‌توان گونه‌ای دلیجان یا درشکه سنگین دانست که در مقایسه با سایر وسایل نقلیه سنتی، از ساختار مستحکم و گاهی ظرفیت بیشتری برخوردار بوده است. این واژه در متون کهن و فرهنگ‌های لغت فارسی به عنوان یک نام اختصاصی برای این نوع کالسکه ثبت شده و نشان‌دهنده تنوع واژگانی در حیطه وسایل حمل و نقل در تمدن ایرانی است. با توجه به تحولات زبانی و فنی، امروزه دیگر این واژه چندان در گفتار روزمره به کار نمی‌رود، اما در متون تاریخی و فرهنگی به عنوان بخشی از میراث لغوی زبان فارسی باقی مانده است. یادآوری و به‌کارگیری دقیق چنین واژه‌هایی در متون رسمی و پژوهشی می‌تواند به حفظ اصالت و غنای زبان فارسی کمک کند.