شیرْقَه، واژه‌ای است که در متون کهن فارسی و فرهنگ‌نامه‌های تاریخی به‌کار رفته است. این واژه به‌صورت ترکیبی از شیر و قه ساخته شده و در حوزه‌ی توصیف چهارپایان، به‌ویژه اسبان، کاربرد داشته است. بر پایه‌ی منابع معتبر، از جمله یادداشت‌های مؤلفان قدیم، شیرقه نام یکی از رنگهای کمترشناخته‌شده‌ی اسب است که در طبقه‌بندی رنگهای جانوری جای می‌گیرد.
ازلحاظ آوایی، این واژه با دو شکلِ شیرقَه و شیرقِ قابل تلفظ است که تفاوت آن در حرکت‌گذاری روی هجای پایانی مشخص می‌شود. چنین تفاوت‌هایی در تلفظ معمولاً تحت تأثیر گویش‌های محلی یا سلیقه‌های نگارشی دوره‌های مختلف ادبی شکل گرفته‌اند. بااین‌حال، در هر دو حالت، معنای واژه به‌عنوان نام یک رنگ در چارچوب زبان فارسی باقی می‌ماند.
کاربرد این واژه امروزه بسیار کم‌رونق شده و بیشتر در متون تخصصی مرتبط با تاریخ زبان فارسی، فرهنگ‌نویسی یا پژوهش‌های اسب‌شناسی کهن دیده می‌شود. ثبت چنین واژه‌هایی در گنجینه‌ی لغات گذشته، نه‌تنها در درک دقیق‌تر متون تاریخی کمک می‌کند، بلکه نشان‌دهنده‌ی غنای زبان فارسی و توجه دقیق نیاکان به جزئیات ظاهری طبیعت و جانداران است.
