لغت نامه دهخدا
- افنان شکعة؛ شاخه های خشک که خم نشود. ( از دزی ج 1 ص 778 ): هو [ بشام ] شجر ذوساق و افنان شکعة. ( تذکره ابن البیطار ).
- حشیشة شکعةالصیدان؛ علف که ساقه های آن خشک باشد و قابل خمیدن نباشد. ( از دزی ج 1 ص 778 ).
شکعه
- افنان شکعة؛ شاخه های خشک که خم نشود. ( از دزی ج 1 ص 778 ): هو [ بشام ] شجر ذوساق و افنان شکعة. ( تذکره ابن البیطار ).
- حشیشة شکعةالصیدان؛ علف که ساقه های آن خشک باشد و قابل خمیدن نباشد. ( از دزی ج 1 ص 778 ).
