( شوقیة ) شوقیة. [ ش َ قی ی َ ] ( ع ص نسبی، اِ ) مؤنث شوقی. || قوه ای که محرک انسان شود. باعثه. ( فرهنگ فارسی معین ). || آن جزء از مکتوب که در آن عرض اشتیاق می نمایند. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - مونث شوقی. ۲ - قوه ای که محرک انسان شد باعثه.