در متون کهن پزشکی و لغتنامه‌های معتبر فارسی، واژه‌ی شلبثا به عنوان نام یک معجون یا ترکیب دارویی ثبت شده است. این کلمه با تلفظ شَلبِثا و با ساختار هجایی [ ش َ ب ِ ]، گواهی بر غنای زبان فارسی در حوزه‌ی علوم پزشکی و داروسازی سنتی است. بر پایه‌ی منابعی همچون ناظم‌الاطباء، این واژه مشخصاً به یک مخلوط یا ترکیب چندگانه‌ی دارویی اشاره دارد که در طب قدیم برای اهداف درمانی خاصی تجویز می‌شده است. کاربرد این قبیل مصطلحات تخصصی، نشان‌دهنده‌ی پیوند عمیق دانش پزشکی با میراث مکتوب فارسی و اهمیت انتقال دانش از طریق کتاب‌ها و فرهنگ‌های واژگان است. بنابراین، شلبثا تنها یک نام ساده نیست، بلکه نمادی از تاریخ کهن پزشکی ایران و میراثی فرهنگی‌زبانی به شمار می‌رود که حفظ املای دقیق و تلفظ صحیح آن، در راستای پاسداری از اصالت متون کهن و دقت علمی از اهمیت بالایی برخوردار است.
