لغت نامه دهخدا شفهی. [ ش َ ف َ ] ( ع ص نسبی ) منسوب به شفة. ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). لبی. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به شفوی و شفة شود.
