در زبان فارسی، ترکیب مصدری شاد گَردانیدن از لحاظ دستوری و معنایی جایگاه ویژه‌ای دارد. این مصدر مرکب، از پیوند صفت شاد و فعل سازی گردانیدن پدید آمده و به‌صورت کامل‌کنندهٔ مفهوم عمل می‌کند. در متون کهن و ادبیات کلاسیک فارسی، این واژه برای بیان اقدام و عملی که به ایجاد حالت شادی و خرسندی در دیگری می‌انجامد، به‌کار رفته است. ساختار این واژه نمایانگر ظرافت و توانایی زبان فارسی در ساختن افعال مرکب برای انتقال مفاهیم عاطفی و روانی است.
از نظر معناشناسی، این واژه با واژه‌هایی چون شاد ساختن، امراح و اطراب هم‌معناست. هرچند این مترادف‌ها در ظاهر یکسان می‌نمایند، اما هر کدام بار معنایی و سبک کاربردی خاص خود را دارند. شاد ساختن بیشتر در زبان معیار و رسمی کاربرد دارد، در حالی که امراح و اطراب که ریشه‌ای عربی دارند، بیشتر در متون ادبی و کهن دیده می‌شوند. بنابراین، شاد گردانیدن علاوه بر معنای اصلی، حامل بار فرهنگی و تاریخی زبان فارسی نیز هست و غنای آن را در بیان حالات درونی نشان می‌دهد.
در نگارش امروزی، رعایت دقیق قواعد املایی و سجاوندی، از جمله استفاده از نیم‌فاصله در نوشتار افعال مرکب، امری ضروری است. شکل صحیح نگارشی این مصدر، شاد گردانیدن است که در آن شاد و گردانیدن با نیم‌فاصله به هم متصل می‌شوند تا یک واحد معنایی را تشکیل دهند. این دقت در نوشتار، نه تنها از خطاهای متداول جلوگیری می‌کند، بلکه به حفظ یکپارچگی و استانداردهای زبان نوشتاری کمک شایانی می‌نماید و مانست.