لغت نامه دهخدا سرگره. [ س َ گ ِ رِه ْ ] ( اِ مرکب ) عقده و گرهی را گویند که بر سر تسبیح تعبیه کنند. ( برهان ) ( آنندراج ): ای سرگره از تو عقد جان رابل واسطه عقد آن جهان را.خاقانی.
