لغت نامه دهخدا زمزیم. [ زِ ] ( ع اِ ) جماعت شتران شش ساله. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). جماعت شتران که در آن شتران کوچک نباشد. ج، زَمازِم. ( از اقرب الموارد ).
