لغت نامه دهخدا ( رغیغة ) رغیغة. [ رَ غی غ َ ] ( ع اِ ) زندگانی نیکو. || آشامیدنی از کفک شیر. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || آشی که از شیر و آرد جهت زن زاهو ترتیب دهند و به فارسی کاجی گویند. ( ناظم الاطباء ). رجوع به رغیدة و کاجی شود.
