دیوسکوریدس، در منابع فارسی یا عربی پیشین است. این فرمت متداول در لغت‌نامه‌ها و فرهنگ‌ها برای هدایت خواننده به مدخل اصلی است؛ بنابراین، دستور رجوع به ذیاسقوریذس شود اشاره به همان شخصیت تاریخی دارد که نام او در منابع جدیدتر به صورت دیوسکوریدس یا دیوسکورید تثبیت شده است. این امر نشان‌دهنده اهمیت تاریخی این فرد در متون کلاسیک و پزشکی است که نیازمند بررسی دقیق‌تر است.
شخصیت اصلی که مدخل به آن اشاره دارد، پدانیوس دیوسکوریدس است؛ پزشک، داروشناس و گیاه‌شناس یونانی که در قرن اول میلادی در دوران امپراتوری روم فعالیت می‌کرد. شهرت او مدیون اثر پنج‌جلدی بی‌بدیلش با عنوان دِ ماتِریا مِدیکا است. این کتاب که حدود سال‌های ۵۰ تا ۷۰ میلادی نگاشته شد، به عنوان یکی از جامع‌ترین رساله‌های داروشناسی در جهان غرب و خاورمیانه برای بیش از ۱۵۰۰ سال مرجع اصلی محسوب می‌شد و اساس دانش دارویی تا دوران رنسانس بود.
