لغت نامه دهخدا ( ذاقنة ) ذاقنة. [ ق ِ ن َ ] ( ع ص ) نعت فاعلی مؤنث از ذقن. || ( اِ ) آنچه زیر زنخ است یا سر حلقوم یا تندی حلقوم یا چنبر گردن یا فرود شکم متصل ناف. یا چاه سینه یا بالای شکم. ج، ذواقِن.ذاقنه. [ ق ِ ن َ ] ( اِخ ) موضعی است.
