لغت نامه دهخدا ( دعمظة ) دعمظة. [ دَ م َ ظَ ] ( ع مص ) در شر و بدی انداختن کسی را. ( از ذیل اقرب الموارد از لسان ). || داخل کردن همه نره را در شرم زن. ( از منتهی الارب ).
