لغت نامه دهخدا ( دربحة ) دربحة. [ دَ ب َ ح َ ] ( ع مص ) دویدن از ترس. || پست و خم کردن پشت خود را. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || رام و خوار گردانیدن. ( از منتهی الارب ). دربخة.
