خودسپری ترکیبی است که در زبان فارسی به معنای مصون یا محفوظ ساختن خود با استفاده از سازوکار داخلی یا طبیعی به‌کار می‌رود. این واژه می‌تواند در معنای استعاری برای اشاره به فرد یا چیزی که خود را از آسیب یا تهدید محافظت می‌کند نیز مورد استفاده قرار گیرد.
در حوزه فیزیک هسته‌ای، خودسپری یا self-shielding به پدیده‌ای گفته می‌شود که بخش بیرونی یک ماده، به‌ویژه سوخت هسته‌ای، از بخش درونی آن در برابر تابش‌های نوترونی یا تشعشعات دیگر محافظت می‌کند. این مکانیسم باعث کاهش اثر مستقیم تشعشعات بر بخش‌های داخلی و افزایش ایمنی و پایداری سوخت می‌شود.
به طور کلی، خودسپری هم در معنای عام به مفهوم حفاظت و مصونیت اشاره دارد و هم در علوم فیزیکی کاربرد دقیق و تخصصی دارد. در هر دو مورد، اصل موضوع استفاده از لایه یا بخشی بیرونی برای محافظت از بخش داخلی است، که پیوندی میان معناهای استعاری و علمی ایجاد می‌کند.