لغت نامه دهخدا خضارع. [ خ ُ رِ ] ( ع ص ) بخیل که بتکلف سخاوت کند. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ). || مرد زفت ترشرو. ( آنندراج ).
