خاکروبه دانی

«خاکروبه‌ دانی» در فارسی به محل یا ظرفی گفته می‌شود که خاکروبه، زباله‌ و دورریختنی‌های خانه یا محیط در آن جمع می‌شود. این واژه از دو جزء «خاکروبه» به‌معنای آشغال، گرد و ریزه‌های جارو شده کف، و «دانی» به‌معنای جای نگهداری یا ظرف تشکیل شده است. بنابراین خاکروبه‌ دانی همان زباله‌دان یا محلی برای انباشتن مواد زائد است. این واژه بیشتر در متون قدیمی و زبان روزمره سنتی دیده می‌شود و در گفتار امروز رایج‌تر از آن واژه‌هایی چون «سطل زباله» یا «زباله‌دان» استفاده می‌شود. در ادبیات استعاری نیز گاهی این واژه برای اشاره به مکان یا حالتی که در آن چیزهای بی‌فایده انباشته می‌شود به کار می‌رود. این کلمه در مجموع، معنایی روشن، کاربردی و بی‌ابهام دارد و به‌سادگی مفهوم «جای زباله» را می‌رساند.