حنیک

لغت نامه دهخدا

حنیک. [ ح َ ] ( ع ص ) آزموده. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || مرد استوارخرد بتجربه. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
باوانم
باوانم
مجال
مجال
اوشاخ
اوشاخ
سعادت
سعادت