لغت نامه دهخدا حطط. [ ح ُ طُ] ( ع اِ ) تنهای نرم و نازک. ( منتهی الارب ). || مراکب السفل او الصواب مراتب السفل. و مفرد آن حطة است نقصان مرتبت. ( منتهی الارب ). رجوع به حطه شود.
دانشنامه اسلامی [ویکی الکتاب] معنی حِطَّةٌ: خداوندا گناهان ما را بریز- فرود آمدن - محدودیتتکرار در قرآن: ۲(بار)
