لغت نامه دهخدا جهواء. [ ج َه ْ ] ( ع ص ) کون ِ برهنه. ( منتهی الارب ): اِسْت ٌ جهواء؛ مکشوفه. ( ذیل اقرب الموارد ). || سماء جهواء؛ آسمان صاف و بی ابر. ( منتهی الارب ) ( ذیل اقرب الموارد ). || دار جهواء؛ خانه بدون سقف. ( اقرب الموارد ).
