لغت نامه دهخدا جثط. [ ج َ ] ( ع مص ) آبکی ریدن چندانکه بر زمین منبسط گردد. ( آنندراج ): جثط بغایته؛ آبکی رید چندان که بر زمین منبسط گردید. ( منتهی الارب ).
