لغت نامه دهخدا جاحن. [ ح ِ ] ( ع ص )نعت فاعلی از جَحْن. کسی که بر عیال خود تنگ گیرد از بخل یا از تنگدستی. امساک کننده. تنگ گیرنده بر عیال از تنگدستی یا بخل. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
