لغت نامه دهخدا تواشظ. [ ت َ ش ُ ] ( ع مص ) مواشظة. ( منتهی الارب ). آرزومند جماع شدن دو مرد با هم، پس افشردن ذکر خودشان بر شکم یکدیگر. ( ناظم الاطباء ).
