تنجیب

لغت نامه دهخدا

تنجیب. [ ت َ ] ( ع مص ) پوست از درخت بازکردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
ددی
ددی
خویش
خویش
جنده
جنده
مریم
مریم