لغت نامه دهخدا تقرطق. [ ت َ ق َ طُ ] ( ع مص ) کرته پوشیدن. ( زوزنی ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). یقال: قرطقتةُ فتقرطق. ( منتهی الارب ).
